Het stressresponssysteem van een mens is gemaakt voor noodsituaties. In een noodsituatie word je aandacht of focus gericht op 3 factoren:
- Lijf: het veiligstellen van je lijf.
- Omgeving: het scannen van je omgeving op mogelijke problemen.
- Tijd: hoe kom ik zo snel mogelijk van A naar B(eter).
Een heel functioneel systeem!
Maar…. ook een RE-Actief systeem.
Feit is dat we tegenwoordig in ons land en in ons leven maar heel weinig situaties tegenkomen waarin we echt fysiek in gevaar zijn.
Bijkomend feit is dat we als mensen dit stress respons systeem in werking kunnen zetten met ons denken. Dit in tegenstelling tot een dier dat, nadat het gevaar geweken is, gewoon z’n snuit weer in het gras steekt en verder graast. Het gevaar in omgeving is geweken en in het dier zijn geen sporen van stresshormonen meer te vinden.
Zo niet bij de mens….Als we wakker worden en we tobben of piekeren over ‘alle dingen die op ons to do lijst staan’, dan zetten we de stress respons al in werking en maken we stresshormonen aan die slecht zijn voor ons lijf en onze gezondheid.
Wanneer we ons hier niet bewust van zijn, dan kunnen we hele dagen, weken en soms zelfs maanden doorbrengen ‘onder’ stress. En dit is niet ongewoon in onze samenleving.
Een groot percentage van de mensen leeft langere perioden onder stress. En dat is vast herkenbaar… wie géén volle agenda heeft is een uitzondering en we vinden daar misschien zelfs wel iets van. De disbalans die in het lichaam ontstaat door aanmaken van stress(hormonen) wordt door normalisering van prestatiedruk, werkdruk en sociale druk als ‘normaal’ ervaren, omdat je lichaam verslaafd raakt aan stresshormonen, adrenaline en cortisol.
Mensen die vanuit stress leven versmallen hun focus en gaan egoïstischer handelen, minder goed communiceren en zijn minder productief. Ze zijn minder in staat om verbanden, relaties en mogelijkheden te zien en maken minder gebruik van hun creatieve brein.
Het wordt steeds belangrijker dat we gaan leren hoe ons menselijk (emotionele) systeem werkt en hoe we onze gedachten kunnen sturen en hoe we de UIT-knop van ons denken kunnen vinden. Dan RE-Ageren we niet langer alsof we in een noodsituatie leven, maar zijn we meer in verbinding met de realiteit en onze mogelijkheden en zijn we beter in staat om regie over ons leven te nemen.